آن شب ... 

که مـــاه عاشـــقــانه هـــایمـان را ... 

تماشا می کرد ... 

آن شب که شب پره ها .. 

عاشــقـــانه تر .. 

نــــور را می جســـتند ...! 

و اتاقم .. 

سرشار از عطر بوسه و ترانه بود... ! 

دانستم.. 


تـــــو پـــژواک تمــــام عـــاشــقـانه های تاریخی...!

دوستت دارم!

دوستت دارم...

دیگر ارزشیـــ ندارد...

دیگر نمیتوان به این جمله اعتماد کرد...

چون عادیــ شده است.راستو و دروغشــ را نمیتوان تشخیص داد.

مسئله اینجا تمام نمیشود

مهم ترین نگرانی وقتی است که

میخواهی به کسی از ته دل بگویی دوستت دارم

میگویی ولی

افسوس که مانند ندای چوپان دروغگو به نظر میرسد,

با این تفاوت که تو داری چوب چوپان های دروغگویی را میخوری که

ندای دروغشان همه چیز را خراب کرده اند.

و افسوس...

.
.
که حرمت دوستتــــ دارمـــ را شکسته اند

 همــــه ماهــــــر شــــده انـــد..!

یــــــک نفــــر هزاران نفـــر را بــا هــــم دوســـت دارد !

امــــــــا مــــن …

نـــــاشیـــــــانـــــه

به یـــــک نفـــــــر دل میــــبــــنـــــــدم

هـــــــــزاران بــــــــار ...

 ترک میکنم و تنهایت میگذارم....

تا بیش از این انرژی ات را صرف نکنی برای....

صادقانه دروغ گفتن

خالصانه خیانت کردن

و عاشقانه بی وفایی کردن....

و هر چه بیشتر خودت را از چشمم انداختن...!!!!

و چه حس پوچی بود این که میپنداشتم... لایق اعتمادی

 از چ بنویسم؟؟؟!!!

ازقلبی ک مرانخواست؟!

یاقلبی ک اورا خواست؟!

ازدلم ک شکست؟!

یا از نگاه غریبه اش ک با غریبه آشنا شد؟!

شاید هم گناه ب گردن چشمان او باشد!

ک هیچ ندید مرا!یا ندیده گرفت مرا

 اول به نام عشق . . . دوم به نام تو . . . سوم به یاد مرگ . . .

بر لوح شیشه ای قلبت بنویس :

یا تو و عشق ، یا من و مرگ زمان!

به من آموخت که دست دادن معنی رفاقت نیست ….

بوسیدن قول ماندن نیست …..

و عشق ورزیدن ضمانت تنها نشدن نیست !
.
.
.

مرداب برای به دست آوردن نیلوفر سالها میخوابه تا آرامش نیلوفر بهم نخوره.

پس اگه کسی رو دوست داری برای داشتنش سالها صبر کن !

.
.
.

همه لرزش دست و دلم از آن بود

که عشق پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد.

آی عشق آی عشق

چهره ی آبی ات پیدا نیست.

.
.
.

نه به دیروز هایی که بودی می اندیشم . . .


نه به فرداهایی که شاید بیایی . . .


میخواهم امروز را زندگی کنم . . .


خواستی باش . . .خواستی نباش . . .

ادامه مطلب رو دنبال کن...

 او رفت وانتظارش باقیست...

پشت قدمش عبور اشکم جاریست...

ای کاش بداندکه پس از او عمری در خلوت من همیشه جایش خالیست... 

گاهی سخت می شود 

دوستش داری و نمی داند

دوستش داری و نمی خواهد

دوستش داری و نمی آید

دوستش داری و سهم تو از بودنش

فقط تصویری است رویایی در سرزمین خیالت

دوستش داری و سهم تو

از این همه ، تنهایی است

 دلم کو؟

دلم را در کدام جاده جا گذاشته ام؟

جاده ی عشق؟!

دلم در دست کیست؟

دلم را چه کسی برداشته؟

تو...؟!

من دلم در دست توست؟!

ولی الان که دیگر دیر است...

من مدت هاست از این جاده گذر کرده ام...

 رفتم 

بی خبر از تو

بی خبر از روزگاری که دلم را از دلت جدا کرد

این جا نفسی نیست که بی تو آن را خواست

واین جا بی تو رنگی بالاتر از سیاهی دارد

دلگیرم از این خاطره ها

دلسردم از این فاصله ها

دل نگرونم نباش عشق من

غریبی جایت را برایم پر کرده است...

 خـــوشبختی يعنـــي :

واسه كسي كه برات مــهمه ،

مهم بــــاشی !

همــین !

 باید عاشق باشی تا بفهمی!

نگاه سرد یعنی چی!

دست سرد یعنی چی!

حرف سردیعنی چی!

درمقابل دوستت دارم گفتنت

سکوت سرد یعنی چی!

باید عاشق باشی تا بفهمی گرمای نگاه وحرف ودستت

وقتی به سرمای او برخورد میکنه

چگونه روزگارت بخار میشه!!

 یـــکی از همیـــــــن روزهــــــــــا

 آروم آروم به نبودنت عادت میکنم

چون هیچوقت داشتنت رو تجربه نکردم

دیگه به داشتن چشمهای پر از حسرتم عادت کردم

سهم منم همینه تنهایی تنهایی تنهایی

انقدر این بغض گلومو سنگین کرده

که حتی نمیتونم حرفامو اینجا بنویسم

دیگه بی هوا خندیدن رو یاد گرفتم

دیگه تنهایی رو خیلی وقته یاد گرفتم

تو نگرانم نشو همه چیز را یاد گرفتم

یاد گرفتم چگونه با تو باشم

بی انکه تو باشی یاد گرفتم نفس بکشم

باز هم که رفتی و تنهایی من سر به فلک کشیده است

باز هم که نیستی و اشکهایم سیل مانند مرا به زیر کشیده است 

باز هم که سوختی و باز برای شمع شدن پشیمان شده ام

باز هم که یادت امانم را بریده است 

باز هم که غصه دارم در قلب تاریکم از نبود تو

باز هم که نمیشنوم صدای دلنشینت را در خانه سوت و کورم

باز هم که گم شدی در خاطره ها وچشمم از دیدن عکس تو سیر نمیشود

سالهاست که رفتی ولی هر روز اینها را تکرار میکنم 

شاید بشنوی ،بفهمی،احساس کنی 

در واقعیت نه ولی انتظار امدنت در خوابم را که میتوانم داشته باشم

باز هم که بغض و بعد ..............مثل همیشه

 در ســــتایش ِ چشــــمهایــت 

شــعری نــمیتوان گفت 


خاضـــعانه 

تنــها بــاید 

تماشـــا کــرد ، مســت شد ، رهــا شد ...

 بازامروز دلم بهانه ات را گرفته است

 وباز من مجبورش میکنم که به عشقت شعربگوید

میخواهم سرش را گرم کند 

میخواهم به این بهانه کمی خودش را خالی کند 

اما انگاربی فایده است 

دیگرفقط خودخودخودت میتوانی مسکن این قلب بیقرارشوی

بیا عشق من